دهم : مناجات توسل جویان

به نام خداى بخشاینده مهربان

اِلهى لَیْسَ لى وَسیلَةٌ اِلَیْکَ اِلاّ عَواطِفُ رَاْفَتِکَ وَلا لى ذَریعَةٌ

خدایا وسیله اى به درگاهت ندارم جز عواطف مهرت و به سویت دست آویزى ندارم

اِلَیْکَ اِلاّ عَوارِفُ رَحْمَتِکَ وَشَفاعَةُ نَبِیِّکَ نَبِىِّ الرَّحْمَةِ وَمُنْقِذِ الاُْمَّةِ

جز آنچه معروف است از رحمتت و شفاعت پیامبرت پیامبر رحمت و نجات ده امت

مِنَ الْغُمَّةِ فَاجْعَلْهُما لى سَبَباً اِلى نَیْلِ غُفْرانِکَ وَصَیِّرْهُما لى وُصْلَةً

از غم و اندوه پس اى خدا همان دو را وسیله رسیدنم به آمرزشت قرار ده و سببى براى رسیدنم

اِلىَ الْفَوْزِ بِرِضْوانِکَ وَقَدْ حَلَّ رَجاَّئى بِحَرَمِ کَرَمِکَ وَحَطَّ طَمَعى

به سعادت خوشنودیت گردان زیرا که بار امیدم در حریم کرمت فرود آمده و مرکب طمعم به

بِفِناَّءِ جُودِکَ فَحَقِّقْ فیکَ اَمَلى وَاخْتِمْ بِالْخَیْرِ عَمَلى وَاجْعَلْنى مِنْ

آستانه جود تو زانو زده پس اى خدا به آرزوى من جامه عمل پوشان و پایان کارم را بخیر گردان و

صَفْوَتِکَ الَّذینَ اَحْلَلْتَهُمْ بُحْبُوحَةَ جنَّتِکَ وَبوَّاءْتَهُمْ دارَ کَرامَتِکَ

در زمره آن دسته از برگزیدگانت قرارم ده که در وسط بهشتت فرودشان آوردى و در خانه بزرگوارى خویش جاشان دادى

وَاَقْرَرْتَ اَعْیُنَهُمْ بِالنَّظَرِ اِلَیْکَ یَوْمَ لِقاَّئِکَ وَاَوْرَثْتَهُمْ مَنازِلَ الصِّدْقِ

و دیده آنها را در روز دیدار به همان نظر کردنشان بسویت روشن کردى و جایگاههاى راستى را در جوار خویش بدیشان

فى جِوارِکَ یا مَنْ لا یَفِدُ الْوافِدُونَ عَلى اَکْرَمَ مِنْهُ وَلا یَجِدُ

سپردى اى که واردین بر کریمتر از او وارد نشوند و قاصدان

الْقاصِدُونَ اَرْحَمَ مِنْهُ یا خَیْرَ مَنْ خَلا بِهِ وَحیدٌ وَیا اَعْطَفَ مَنْ اَوى

مهربانتر از او نیابند اى بهترین کسى که شخص در تنهایى با او خلوت کند و اى مهربانترین کسى که شخص آواره

اِلَیْهِ طَریدٌ اِلى سَعَةِ عَفْوِکَ مَدَدْتُ یَدى وَبِذَیْلِ کَرَمِکَ اَعْلَقْتُ کَفّى

به درگاهش جا و مسکن گیرد به سوى عفو وسیعت دست (نیاز) دراز کرده و به ذیل کرم تو چنگ (حاجت ) انداخته ام

فَلا تُولِنِى الْحِرْمانَ وَلا تُبْلِنى بِالْخَیْبَةِ وَالْخُسْرانِ یا سَمیعَ الدُّعاَّءِ

پس مرا محروم برمگردان و به زیان و خسران دچارم مساز اى شنواى دعا

یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ

اى مهربانترین مهربانان