هوالحق

اول راهنمایی بودم که مسابقه شعر و داستان و نقاشی به مناسبت نیمه شعبان برگزار میشد.

از مدرسه رفتم خونه و به امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف فکر میکردم که این دوبیتی اومد تو ذهنم :

در انتظار تو دل پرپر شد ... ای نو گل نرجس دل پرپر شد

کاش دوره ی کبری تمام می شد ... دنیای زیبا آغاز می شد

سال دوم دبیرستان که بودم این دوبیتی رو با معلم ادبیاتمون تکمیلش کردم و غزل شد . البته بگم که خودم همه اون غزل هفت بیتی رو گفتم ، فقط ایشون اشکالاتش رو گرفتن ولی خب دست بر قضا نوشته هامو دیگه پیدا نکردم و کل غزل رو یادم رفت :(