بسم الله الرحمن الرحیم

شب قدر بهانه‌ای شد برای نوشتن. گشتی در سایتهای مختلف می‌زدم که بعضی مطالب در سبک زندگی نظرم رو جلب کرد. از جمله: چه کنیم در شبهای قدر راحت تر بیدار بمانیم؟ برای شب قدر کجاها برویم؟ دانشجویان یا بچه دارها به کدام هیئت ها بروند؟ بچه ها را چگونه آماده شب قدر کنیم؟ و ...

تیترهای خوبی بود ولی از اصل دور بود.

مگر ما روایت از نبی مکر اسلام صلی الله علیه و اله و سلم نداریم که دینداری در آخر الزمان همانند گرفتن آتش در دست است؟ پس چرا به فکر دینداری آسان هستیم؟

عبادت سخت است. بندگی سخت تر. احکام الهی را انجام دادن سخت است. مسلمانی سخت است.

خانم ها! آقایان! به والله قسم سخت است بهشتی شدن.

روزه گرفتن در این روزهای بلند و گرم سخت است. نماز خواندن سخت است. خمس دادن سخت تر ، چرا که یک سال کار کردی و حالا یک پنجم سود مالت را باید بدهی ، برورد . حج سخت است. جهاد سخت است.

روزه داری برای دخترهای 9 ساله در این فصل سخت است. حجاب سخت است. حتی بعضی پسرها قبل از 15 سالگی و در 12 یا 13 سالگی یکی از نشانه های بلوغ را دارند که به بلوغ می رسند و نماز و روزه برا آنها واجب می شود ، باز هم برای پسربچه 12 یا 13 ساله روزه بودن سخت است. تشنگی سخت است.

چرا انقدر دنبال آسان کردن دین هستیم؟

اصلا خدا به خاطر همین سختی هاست که بهشت را پاداش قرار داده است.

ما روایت داریم که حضرت صدیقه با آب زدن به چشمان حسنین علیهم السلام ایشان را بیدار نگه می داشتند، حال ما با موبایل و اسباب بازی بچه ها را بیدار نگه داریم؟

چرا بچه ها را شرطی میکنیم برای عبادت خدا؟ چرا بچه ها را عادت به هدیه و جایزه می دهیم برای نماز خواندن؟ چرا از اینکه به آنها بگوییم سمعا و طاعتا میترسیم؟ مگر الگوی ما حضرت زهرا نیستند؟ مگر قرار نیست ما مثل ایشان زندگی کنیم؟

این را قبول دارم که دعا در جمع مستجاب می شود ولی اعمال شب قدر فردی است. بهتر است تنها باشیم. سجده های خالصانه و به دور از جمع و در گوشه ای استغفار کردن و اشک ریختن و ضجه زدن است که ما را نجات می دهد. اگر نگاه تبلیغی داشته باشیم خیلی خوب است که به هیئت های بزرگ برویم ولی بدانید که وای بر آن روزی که مساجد خالی شوند. این روزها مساجد خالی میشود ، چرا که فلان مداح یا سخنران در فلان هیئت مشهور شهر مراسم شب قدر برگزار میکند.

این تبلیغ هایی که برای اعمال شب قدر میشود، بد نیست ولی بهتر است هر کس در خفا و گوشه ای مشغول عبادت شود. بماند که بعضی باید استارت عبادت را در جمع داشته باشند، زیرا روح خود را عادت به عبادت تنهایی نداده اند.

به اصل لیلة القدر بنگریم:

حقیقت لیلة القدر به گفته عالم ربانی مرحوم حاج آقا مجتبی تهرانی، حضرت صدیقه می باشند.

حضرت صدیقه تمام سال را عبادت خاضعانه داشتند.

شاید بگویید ما کجا و حضرت صدیقه کجا؟

بله ما را با ایشان چه قیاس؟

ولی بالاخره باید از یک جایی شروع کنیم، باید یک روزی الگوبرداری کنیم. شاید امسال بعداز 20 سال شاید بعداز 40 یا 50 یا حتی 60 سال که از عمر می گذرد وقت آن باشد که کمی فاطمی تر زندگی کنیم.

فاطمی زندگی کردن فقط در مسائل سیاسی و ولایی نیست، که آن خود از اوجب واجبات است. در عبادت نیز باید فاطمی و علوی باشیم.

در این شبهای دعا، در خلوت شبانگاهتان، در سجده های طولانی، آنجا که اشکتان سرازیر می شود، برای مظلوم عالم، حضرت صاحب الامر روحی فداه دعا کنید ...

دعاگوییم و ملتمس دعا