وقت آنست که ای ماه فروزنده حسن                   روشن از نور جمال تو شود محفل ما

خالق لم یزلی از کرمش روز ازل                  با تولای تو آمیخته آب و گل ما

درد جان سوز فراق تو عجب جان کاه اس       خوف آن است که این درد شود قاتل ما

یا دوایی که دل خسته طبیب است درمان        یا نگاهی که از آن سهل شود مشکل ما

دوستی تو بود عروه وثقی مارا             عشق ورزیده بر تو عمر بود حاصل ما

از تو جز خیر ندیدیم ولی میدانیم                              بدی ما شده بین تو و ما حایل ما

ره به سر منزل مقصود توان برد ولی              گر شود لطف تو ای دوست دمی شامل ما

تا که پیوسته به یاد تو تپد در سینه                               نظر لطف بیفکن به دل غافل ما

وای بر آنکه نشد ملتجی درگاهت                         شکر لله که بود کوی تو سر منزل ما